قسمت های مختلف خوشه انگور در زبان ترکی

در زبان مادریمان تورکی خوراسانی هر قسمت از خوشه انگور یک نام (بالداق، جئلینگه، تئلیسکه و بیجه) دارد. پس از خشک شدن بالداق، جئلینگه، تئلیسکه و بیجه به بیجه های انگور کشمشی " کیشمیش " و به بیچه های دیگر انگورها " تئیفی " گفته می شود و به آشغال های کشمش" چؤپ " می گویند."

خوشا (Xoşa) : در اصل قوشا (Qoşa) است و معنای قوشا (Qoşa)، بیرلیکده (با هم)، جفت، همراه، درکنار هم می باشد.

  

   

بالداق : ؟

بال : بمعنای کنار لبه، نزدیک حاشیه و بالتا، لبه تیز تبر و بالچاق : دسته، قبضه و بالدیز : خواهر زن (به اعتبار قوم و خویش نزدیک بودن ) می باشد.

در آذربایجان به خوشا " ساخلاق " و در برخی روستاهای خوراسان به " بالداق "، " ساخلاق " می گویند. در ارومیه به خوشه انگور سالخیم و به بالدیق آن ساپاق می گویند

 

جئلینگه (Celingə) : ؟ قسمتی از خوشه را "جئلینگه " گویند

توضیح: در برخی مناطق خراسان به جئلینگه  " تاسلاخ " می گویند.

 

تئلیسگه (Telisgə) : ؟ قسمتی از جئلینگه انگور را " تئلیسگه " گویند. تئل بمعنای زلف، گیسو و تئلنمک یعنی بلند شدن مو ، افشان شدن خوشه گندم و امثال آن است و تئلینگ یا تئلین عبارت از یک قسمت از خوشه انگور است که دارای چندین دانه انگور می باشد.

 

بیجه (Bicə) : حبه انگور. ترکان درگزین همدان به حبه انگور " قیله " و به خوشه آن "سالخیم" گویند. در اکثر نقاط قوچان به حبه انگور " قوجومه " گفته می شود.

حاضیرلایان : شیروانلی