سیگار چکمک خاطیره سی :

یئنی یئتمه چاغمیزداة چاغلاردان بیری ایله ایکی دنه سیگار آلدیق و سیگار چئکمک ایچین شهردن داشاری چیخدیک. قوجا کیشی چرخ ایله گلیر دی و من اوندان سوروشدوم عمی کبریت سیزده بار؟ جیبیندن کبریت چیخاردی و منه بئردی و من سیگاری تاشدیردیم و دئدیم چوخ ساغ اولون عمی. پوخ یئیه نین قاشیقی بئلینده اولار دئدی و چرخه میندی و سوردو گئد دی. من شو سیگارین اوتینان الیمین دالیسنده داغ چکدیم کی سیگار چکمه سم. و شو واخت دان بویان اصلن سیگار چکمه میشم. 

خوراسان تورکلرین آتاباب سوزلریندن :  

پوخ یئیه نین قاشیقی بئلینده اولار : کسی که گـُ ... می خوره، قاشقش تو کمرشه. بعبارتی کسی که گ... می خورد باید قاشقش هم دم دستش باشد. منظور این مثل اینست که هر کاری که خواهید انجام می دهید باید اول وسایلش رو داشته باشید. منظور اینکه قبل از شروع ھر کار باید لوازم, آن کار را تھیه کرد. وقتی این مثل را می گوئیم که کسی کاری را شروع کرده ولی به علت نداشتن تجھیزات عملیات نصفه کاره مانده است. در خراسان این مثل بیشتر در مورد سیگار کشیدن به کار می رود که باید کبریت همراه داشته باشید.

اما خاطره، در زمان نوجوانی(دهه 40) روزی با یکی از دوستان دو عدد سیگار خریدیم و برای کشیدن ان به بیرون شهر رفتیم، ولی کبریت نداشتیم. از پیرمردی که سوار بر دوچرخه پایی از محل می گذشت، درخواست کبریت کردیم. پیر مرد پس از روشن کردن سیگار ضرب مثل فوق را گفت. این مثل همچو پتکی بر سرم فرود آمد و همانجا با آتش سیگار پشت دست خود را داغ کردم که من باشم من بعد سیگار بکشم. الان حدود 50 سال از آن زمان می گدرد و بنده ابد لب به سیگار نزده ام.