معرفی علی اکبر سراج اکبری : استاد "علی اکبرسراج اکبری" ازافتخارات خراسان شمالی، درسال 1324 دربجنورد متولد شد. تحصیلات دبیرستان خودرا دررشته ریاضی در دبیرستان همت بجنورد به پایان رساند. وی با تحصیلات دانشگاهی کارشناسی دررشته اقتصاد باگرایش تعاون درسال 1375 ازخدمت دولتی درسازمان تعاون روساتی بازنشسته گردید. ایشان سال ها در جراید استان خراسان شمالی قلم زده اند و معضلات شهری و سیاسی اجتماعی را با مطالب شیرین و طنز خود استادانه بیان داشته اند.  کتاب منظوم " یاد اولسن " و کتاب "تمثیل ضرب المثل های ترکی خراسانی با لهجه بجنورد "، به همراه سی دی با صدای خود او، به منظور احیائ و ارتقائ و شناسایی و توجه بیش از پیش به فرهنگ غنی مردم خراسان شمالی بزبان ترکی خراسانی و به لهجه بجنوردی نوشته شده اند.

نویسنده " معتقد است که هر زبانی در انبان خود ضرب المثل و کنایه هایی انباشته دارد که با ابزار زبان خود قابل به کار گیری است و اگر زبان منقرض گردد، لاجرم امثال و حکم آن زبان که بار فرهنگی ملت و قومی را بر دوش می کشد، از بین رفته است.

در زیر شعری را ازکتاب " یاد اولسین " انتخاب و با اجازه استاد منتشر می شود، امید است مورد پسند و توجه قرار گیرد.

شعر "گَه گِدَی" از کتاب یاد اولسون

گَه قَنَت , آچَی ایچَی , تا اَلَه داغِنگ باشِنَه        

گَه گِدَی وَسمَه چَکَی, خورشید و آیِنگ قاشِنَه

 (بیا تا بالهایمان را بگشائیم و تا قله آلاداغ پرواز کنیم

بیا برویم و به ابروی خورشید و ماه وسمه بکشیم)

 

گَه گِدَی اولدووز لَرِه , آسمانِنگ باغِنّن دَرَی 

گَه گِدَی اَبر اولَی و یِئر ایستِندَه  سِفرَه سَرَی

(بیا برویم و ستاره ها را از باغ آسمان بچینیم

بیا برویم ابر شویم و روی زمین سفره پهن کنیم)

 

گَه گِدَی  دَریا  کِمِن اَبرِ باغِشلَی آسمانَه    

گَه گِدَی بِهار اولَی, گُل شَواش اِئدَی بُستانَه

(بیا برویم و مثل دریا ابر را به آسمان ببخشیم

بیا برویم بهار بشویم و به بوستان ها گل شاباش کنیم)

 

گَه کِه شَقشَقِه کِمِن, آِلَنگ  ایچِندَه گِل بِئرَی   

گَه بِهار اولَی , قِشِه یِئرِ   دیوِنَّن    سِپِرَی

(بیا که شقایق بشویم و در چمنزارها رشد کنیم

بیا بهار شویم و زمستان را از بیخ و بن جارو کنیم)

 

 گَه گِدَی چِشمَه اولَی یِئردَه آبادان لِغ اِئدَی    

گَه گِدَی, آی اولَی و گِئجَه نِه آیدِن لِغ اِئدَی

(بیا برویم چشمه بشویم و روی زمین را آباد کنیم

بیا برویم ماه بشویم و شب را مهتابی کنیم)

 

گَه مُحَبَت اولَی و ایرَی لَرِه عاشِق اِئدَی         

گَه گِدَی اُمید اولَی, ایرَی لَرِه ایشِق اِئدَی

 (بیا  محبت شویم و دلها را عاشق کنیم

بیا برویم امید شویم و دلها را روشن کنیم)

شِیطانَ دُشمَن اولَی,  آدَمَ  مهربان   اولَی

دَرد لَرَه دَرمان اولَی, یاخشِه لَرَه قُربان اولَی

(با شیطان دشمن باشیم و با آدمها مهربان

به دردها درمان شویم و به خوبان قربان شویم)

 

گَه گِدَی فَرهاد اولَی, شیرینِه چِن جان بایدِرَی 

معنی حُب الوطَن,  دُشمَن لَرمِزَه   دویدِرَی

(بیا برویم فرهاد شویم و برای شیرین جان ببازیم

و معنی حب الوطن به دشمنانمان بفهمانیم)

 

گَه گِدَی چِشمَه کِمِن ایرَی مِزِ زَلار اِئدَی

وطن چِن جان  بایدِرَی قانِ مِزِه حَلال اِئدَی

(بیا برویم مثل چشمه دلهایمان را زلال کنیم

برای وطن جان ببازیم و خونمان را حلال کنیم)

 

قَرَه قِش باشِمِز دَن گِئچَر بَهار گَلمَه لِه دِ ه

غَم و غُصَّنِه بِراخ کِه بو گین لَه گِئد مَلِه دِه

(زمستان سیاه از سر ما خواهد گذشت, بهار آمدنی است

غم و غصه را رها کن که این روزها رفتنی است.)