شعر طنز چئلله گئجه سئ : بجنورد- گریوان لهجه سی :

چئلله گئجه سی یئتئشدی یولدن

فامیل لار تئکئل دیلان ســاغلیقدن

ائکی ال نن یئییلن قوزلری پوچاقدن!

خاتئن گئز آستنن باخردی ایـــزاقدن!

(شب چله از راه رسیدند

فامیلها به سلامتی دورهم جمع شدند

دو دستی گردوها را با پوست خوردند

خانم خانه زیرچشمی از دور نگاه کردند) 
 

تئرمه سئفره یه ائدئلن بیردن حمله

تئز تئز یئ دئلن نارلری بیجه بیجه

چیئت لری هی چیتلدئلن تا آخر دنه دنه

دئوئری لری بوشالدلان ائیسته-ائیسته

(به سفره ترمه یکباره حمله کردند

تند تند انار دانه شده را خورند

آجبل ها را تا آخرین دانه خوردند

بشقابها را خالی و طبقه کردند)

چون مجمه نئنگ ایچینده گلدی قرپئز

قربان دئدی : گل بو سمته آی قئز!

دیلئم دیلئم قرپئزی یئمک خوش گلدی

قرپئز سوسی سققال دن داملدی

(وقتی هندوانه با مجمه مسی آمد

از سمت قربان دختر به صدا امد

قاش قاش خوردن هندوانه خوش آمد

از چانه بی ریش قطره قطره آب هندوانه آمد)


مجلس صاحبئ تعجب له! دیدئ واه!

گاه دن گیلدئ : دئدئ ماشالله!

اوره ی دن دئدئ ولی : آی آلله!

ائکی ال نن یئمک نه ایشدئ؟

واه بو کئشی نه گئرمه میشدئ

(صاحب مجلس از تعجب! گفت واه!

گاهی الکی خندید و گفت: ماشاللاه!

ولی در دلش گفت: آی آللاه!

اینطوری دو دستی خوردن چه کاریه؟

واه این مرد که انگار هیچی ندیده


بو کی هیچ کئمه بئرمیه ماجالی

تئز تئز سوییه آلما - پرتقالئ

تا کی گئردئ ائو صاحبئ بو حالئ

هئ چئینه دئ دیل و دوداقلارینئ

(اینکه به هیچ کس مجال نمی ده

سیب و پرتال را چه زود پوست می کنه

تا این حالت دید صاحب خانه

هی یواش یواش جوید زبان و لبانش )


بیلمدئ چیلله ده تئکمک ساچمک حرامدئ

اندازه ساخلاماق یاخشی بیر مرامدئ

از بس یئدئ، دالبادال چای ایشدئ

قارقیش اوخویان مقصده یئتیشدئ

تیخماق اثرین ده قارینئ چئشدئ

بیردن بیره آه و ناله سئ چئخیشدئ

(نداست در چله ریخت و پاش حرامه

اندازه نگاه داشتن خوب مرامه

پشت سرهم خورد و چای نوشید

نفرین کرده به هدف خود رسید

دراثر پرخوری شکمش بادکرد

به یکباره ناله و فریاد کرد)
 

خاتین دئدی : ای وای اؤلدئ قربان!

تور ماشینی تئز یاندیر اوغلان!

تا کی ایرته ی اورژانسه الان

یئردن کئتردئ بئلینه اونو اوغلان

(خانم، ای وای قربان مرد، گفت

پاشو پسر ماشین را روشن کن

از بهر بردن به اورژانس تلاش کن

پسر او را از زمین تا کمر بلند کرد)

ائودن دن چیخانده ائدئ فغان

الینن اشاره دئدی : آی قربان

باخدیم : یئمه لئ ایستیه یاواشدان

دئییر : نئه چه تیکه حالوا اولسون خوشدئ!

معده م دیه سن بیر آز بوشدئ!!

(هنگام خروج از اورژانس فریاد کرد

قربان با دست اشاره ای کرد

دیدم : خوراکی می خواهد!

چندین تکه حلوای کنجدی می خواهد!

انگار که شکمش خالیست باز می خواهد!!)

 

برگرفته از مقاله " مش قاسم و چئلله گئجه سی "