از ملمعات ترکی- فارسی مولانا

اشاره : حضرت مولانا اشعار بدیع و زیبای زیر را با آمیختن زبان های فارسی و ترکی خراسانی سروده و بدین‌ وسیله مهارت و استادی خود را در هر دو زبان به نمایش گذاشته است.

دانی که من به عالم یالقیز سنی سئور من

چون در بَرَم نیایی اندر غمت اؤلر من

من یار با وفایم بر من جفا قیلورسان

گر تو مرا نخواهی من خود سنی دیلر من

روی چو ماه داری من شاد دل از آنم

از آن شکر لبانت بیر اؤپکینگ دیلر من

تو همچو شیر مستی دانی قانیم ایچرسن

من چون سگان کویت دنبال تو گزر من

فرمای غمزه ات را تا خون من بریزد

ورنی سنینگ الینگدن من یارغی غا بارار من

هر دم به خشم گویی بارغیل منیم قاتیمدان

من روی سخت کرده نزدیک تو دورا رمن

روزی نشست خواهم یالقیز سنینگ یانیندا

هم سن چاخیر ایچرسن هم من قوپوز چالارمن

آن شب که خفته باشی مست و خراب شاما،

نوشین لبت به دندان قې‌یې - قې‌یې دادار من،

روزی که من نبینم آن روی همچو ماهت

جانا نشان کویت از هرکسی سورار من

"ماهی چو شمس تبریز غیبت نمود" گفتند؛

از دیگری بپرسید من سویله رم آرار من

سوز لوک :

یالقیز= تک تنها  

اؤلر من = میمیرم

جفا قیلورسان = ظلم میکنی 

دیلر من= آرزو می کنم می خواهم

اؤپمک (اوپکینگ) = بوسه  

گزر من = می گردم

چاخیر (چاقیر)= شراب

قوپوز = ساز

سورارمن = می پرسم

سویله رم = می گویم 

آرارمن = می جویم

قاتیندا (یانیندا) = حضور

 یارغې = محکمه

مبع : مکتب مولویه، دکتر صدیق