اما علی (ع ) وجدان بیدار بشریت

من هم می توانم از مرغوب ترین نان و عالی ترین عسل و لباس حریر سود جویم ولی هیهات که از هوای نفس پیروی کنم و حرص و ولع، مرا بر سر سفره غذا های رنگارنگ نشاند چرا که ممکن است در حجاز و یمامه کسانی باشند که آرزوی قرص نان بر دلشان باشد و طعم سیری را فراموش کرده باشند! وای بر من اگر با شکم سیر بخوابم و در اطراف مملکت شکم های گرسنه و جگرهای تشنه سر بالین گذارند. آیا به همین بسنده کنم که مرا امیر مومنان صدا بزنند ولی در سختی و تلخکامی روزگار، غمخوار و جلودار مردم نباشم!؟ و اما همین امروز  ندای وجدان ما کجا رفته؟