به فرزندانمان چه خواهیم آموخت؟

اگر نگاهی اجمالی به وضعیت تأهل اعضای این کلوب (امپراطوری تورکمن ها) بیندازیم، متوجه خواهیم شد که اکثراً (اکثریت قریب به اتفاق) مجرد هستند و در نتیجه صاحب فرزند نیز نیستند. ولی آیا این اعضای مجرد تا ابد مجرد خواهد ماند؟ و یا اینکه روزی ازدواج خواهند کرد؟

احتمالاً جواب این سؤال خیلی آسان است: بله ، این دوستان روزی ازدواج کرده و خانواده جدیدی برای خود تشکیل خواهند داد.

خب حالا که جواب سؤال بالا را پیدا کردیم، بگذارید سؤال دیگری را بپرسم: این ازدواج بر چه اساسی خواهد بود؟

ولی جواب دادن به این سؤال به راحتی سؤال قبلی نیست، چون انسانها از لحاظ طرز تفکر ، علایق ، دین و مذهب ، جغرافیای محل زندگی و ... با هم تفاوت دارند و در نتیجه نمیتوان پاسخ مشخصی به این سؤال داد، ولی این تفاوتها در بین یک ملت مانند ملت تورکمن تا چه حد است؟ آیا معیارها برای مردمی که در یک منطقه جغرافیایی واحد زندگی میکنند و دارای زبان، دین و مذهب و آداب ورسوم واحدی هستند و از لحاظ فکری هم بسیار به هم نزدیک هستند نیز تفاوت چشمگیری خواهد داشت؟

احتمالاً جواب شما این خواهد بود که تفاوت در معیارها کمتر خواهد بود. خب، حالا فرض را بر این بگیریم که شخصی معیار خود را میزان تحصیلات در نظر بگیرد و بر آن اساس هم ازدواج کند. سؤالی که اینجا مطرح میشود این است که این زوج تحصیلکرده چه چیزهایی را به فرزند خود خواهند آموخت؟ تا چه حد به فرهنگ و تاریخ و زبان مادری خود اهمیت خواهند داد و سعی خواهند کرد آن را به نسل بعدی انتقال دهند؟ آیا بین آنچه که در دانشگاه آموخته اند و فرهنگ کهن مادریشان میتوانند ارتباطی برقرار کنند و یا اینکه فرهنگ تورکمنی خود را فراموش خواهند کرد و نسل بعدی را بر اساس فرهنگ و زبان غیر مادریشان تربیت خواهند کرد؟

این سؤالی است که کمتر کسی از جوانان تورکمن صحرا قبل از ازدواج به آن فکر میکند و ذهن خود را بیشتر با مسائل مربوط به شغل و درآمد مشغول میکنند و آموزاندن فرهنگ و زبان مادریشان را یا وظیفه دیگران (از جمله دولت و وزارت آموزش و پرورش) میدانند یا اصلاً آن را بیهوده میدانند.

ولی آیا آموزاندن فرهنگ و زبان مادریمان وظیفه دیگران است؟ آیا دیگران آن را تا به الآن برای ما حفظ کرده اند یا اجداد غیورمان آن را با وجود شرایط بسیار سختی که در چند قرن اخیر با آن مواجه بوده اند، حفظ کرده اند؟

نمیدانم تا چه حد در مورد تورکمن های(تورکهای) سوریه اطلاع دارید، اگر اطلاعی ندارید کمی در موردشان تحقیق کنید. ترکمنهای سوریه در حدود 3.5 میلیون جمعیت دارند و بیشتر در شهرهای شمالی این کشور زندگی میکنند. و جالب است بدانید که از این 3.5 میلیون تورکمن، 2 میلیون آنها قادر به صحبت کردن به زبان مادریشان نیستند و 1.5 میلیون باقی مانده هم به خوبی نمیتوانند به زبان مادریشان صحبت کنند. واما در مورد دلایل آن باید به مهمترین دلیل آن اشاره میکنم. تورکمنهای سوریه، با توجه به رسمی بودن زبان عربی در آن کشور، تکلم به زبان تورکمنی-تورکی را بیهوده میدانند و در مناطق شهری، بیشتر والدین لزومی نمیبینند تا زبان اصیل خود را به کودکانشان بیاموزند و به آنها از همان ابتدا زبان عربی را میاموزند و در خانه هم به زبان عربی با فرزند خود صحبت میکنند. ولی در عین حال تعصبات تورکمنی خود را نیز حفظ کرده اند و در هر شهری محله های مخصوص خودشان را دارند و از ازدواج با ملیتهای دیگر اجتناب میکنند و هنوز خود را تورکمن میدانند و این دوگانگی حاصل شده از تکلم به زبان عربی و در عین حال تورکمن دانستن خود باعث نوعی مشکلات هویتی برای آنها شده است و بسیاری از جوانان تورکمن به دنبال هویت اصیل خودشان هستند و عده دیگری به صورت کامل آسیمیله شده اند و به موجودی بی هویت تبدیل شده اند.

دلیل مثال زدن تورکمنهای سوریه این بود که کمی حواسمان جمع تر شود و بدانیم که اگر به بی تفاوتی در برابر فرهنگ و زبان اصیلمان ادامه دهیم سرنوشتی بهتر از آنها نخواهیم داشت.

بله، فرهنگ موضوعی نیست که حفظ آن تنها بر عهده اشخاص خاصی باشد یا ارگان یا سازمان خاصی عهده دار حفاظت از آن باشد. فرهنگ متعلق به تک تک مردم است و تک تک مردم در برابر آن مسئول هستند.