دیلیم اؤلسا منده اؤله رم : زبان مادریم بمیرد من نیز خواهم مرد.

زبان موجودی زنده هست و به طور منطقی زبان و زندگی دو چیز ناگسستنی است. شکل گیری هویت فرد,  در زبان مادری و در تربیت او نهفته است و در موفقیت آموزش عمومی و شغلی چیزی که از همه مهم تر است زبان مادری است. زبان مادری زبانی است که ساختار حنجره و قوه ادراک آدم بر اساس آن تشکیل می شود و ساختار حنجره غیر قابل تغییر است، یعنی انرژی که آدم برای تکلم به زبانی غیر از زبان مادریش به کار می برد، چند برابر انرژی لازم برای تکلم به زبان مادریش است. آدم در اوج لذت و اوج درد به زبان مادریش آه و ناله می کند. چرا چون زبان مادری ابزاری برای تفکر است. فردی که تفکر ندارد زبان و فردی که زبان ندارد نمی تواند تفکری داشته باشد. آموختن زبان مادری و استفاده از آن برای برقراری ارتباط به رشد ذهن انسان کمک می کند. انسانی که زبان خود را درست آموخته باشد می تواند به حقایق دست یابد. فردی که زبان خود را به درستی نمی تواند صحبت کند و آنرا صحیح بنویسدو نتواند مفاهیم را در جای خود استفاده کند به طور منطقی ناتوانی ذهنی دارد و فضای تفکر او باریک هست.