خوراسان ﺗورکلرین دیل و کولتورلری

زبان و فرهنگ ترکان خراسان

آتا اولماق آساندی‏‏، آتالیق ائتمک چتین

+0 به یه ن


آتا اولماق آساندی‏‏، آتالیق ائتمک چتیندیر : پدر شدن سهل است‏‏، ولی پدری کردن سخت.

نظام خانواده بلاشک رکن اصلی و اساسی هر جامعه است از این رو دین مبین اسلام تاکید زیادی بر حفظ خانواده داشته است، لذا هر چه اساس خانواده محکم ترو منسجم تر باشد به همان نسبت جامعه محکم تر است و هرچه خانواده ضعیف تر باشد اثر سو  آن بر جامعه است که به صورت های مختلف از جمله طلاق، بی بند و باری، خود را نشان می دهد.

ما فرزندانمان‌ را همان‌ طوری‌ تربیت‌ می‌کنیم‌ که‌ خود تربیت‌ شده‌ایم‌. نظم‌ و انضباط‌ را طوری‌ یاد می‌دهیم‌ که‌ خود یاد گرفته‌ایم‌. باید بدانیم بسیاری‌ از روش‌هایی‌ که‌ از والدین‌ خود یاد گرفته‌ایم‌ مفید و موثرند. اما بعضی‌ از آنها نیز بی‌فایده‌اند. بنابراین‌ لازم‌ است‌ روش‌های‌ درست‌ را انتخاب‌ و اجرا کنیم‌، روش‌هایی‌ را که‌ بهتر بوده‌ و تاثیر بیشتری‌ به‌ جای‌ می‌گذارند.

کار دیگری‌ که‌ می‌کنیم‌ استفاده‌ از روش‌هایی‌ است‌ که‌ از سایر والدین‌ یاد گرفته‌ایم‌. روش‌های‌ موثر را با هم‌ در میان‌ می‌گذاریم‌.

بیشتر رفتارهای‌ ما با فرزندانمان‌ بر اساس‌ حدس‌ و گمان‌ است‌، یعنی‌ همان‌ لحظه‌ فکر می‌کنیم‌ بهترین‌ کار است‌، این‌ روش‌ بعضی‌ اوقات‌ موثر است‌، گاهی‌ نیز هیچ‌ اثری‌ ندارد.

از آموزش‌های‌ والدین‌ یا دوستان‌ خود در تربیت‌ استفاده‌ کنیم‌ یا از راه‌ سعی‌ و خطا به‌ نتیجه‌ برسیم‌، همه‌ خوب‌ و عادی‌ است‌. اما چه‌ بهتر است‌ به‌ همه‌ اینها برای‌ پدر و مادر شدن‌ بهتر آموزش‌ و یادگیری‌ مستقیم‌ را نیز اضافه‌ کنیم‌.

بسیاری‌ از والدین‌ بر این‌ باور غلط‌ هستند که‌ می‌توانند با تقدیم‌ عشق‌ و علاقه‌ بی‌اندازه‌ خود به‌ فرزندان‌ کج‌ رفتاری‌ آنها را کاهش‌ دهند و فرزندان‌ شایسته‌یی‌ تربیت‌ کنند. عشق‌ و محبت‌ و گرمی‌ برای‌ پرورش‌ کودکان‌ بسیار لازم‌ و اساسی‌ است‌، اما گاهی‌ نیز لازم‌ است، والدین‌ نیز مانند تمام‌ متخصصان‌ به‌ آموزش‌ نیاز دارند. کودکان‌ همان‌ قدر که‌ به‌ عشق‌ و محبت‌ والدین‌ نیاز دارند به‌ پدر و مادری‌ که‌ بخوبی‌ آموزش‌ دیده‌اند، نیازمندند.

آموزش‌ در ما حس‌ اعتماد به‌ نفس‌ به‌ وجود می‌آورد. هر قدر این‌ حس‌ در اولیا بیشتر شود فرزندان‌ بیشتر از گذشته‌ به‌ آنها احترام‌ می‌گذارند. بسیاری‌ از والدین‌ اعتماد به‌ نفس‌ کافی‌ ندارند، از اصلاح‌ یا تنبیه‌ فرزندانشان‌ هراس‌ دارند. بعضی‌ از آنها می‌ترسند که‌ فرزندانشان‌ دیگر آنها را دوست‌ نداشته‌ باشند. بعضی‌ از این‌ واهمه‌ دارند که‌ نکند از نظر عاطفی‌ به‌ فرزندان‌ خود آسیب‌ برسانند. به‌ همین‌ لحاظ‌ جلوی‌ بدرفتاری‌ آنها را نمی‌گیرند.


آچار سؤزلر : آتالار سٶزو,