معرفی کتاب : سلطه گرایی توتالیتاریسم، از شکست نظامهای اقتدارگرا تا استقرار دموکراسی

سلطه گرایی توتالیتاریسم، از شکست نظام های اقتدارگرا تا استقرار دموکراسی/ منصور کلانتری / انتشارات هیرمند، تهران 1377

...

 از متن کتاب :

توتالیتاریسم

نظام توتالیتر، رقیب تمام سیستم‌هایی که تاکنون وجود داشته و از جمله دموکراسی لیبرال، دولت را تحت قیومیت یک «ایدئولوژی» در می‌آورد و لزوماً دیکتاتوریست. جنبش سیاسی آن مشروعیت و نیروی متقاعد کننده‌ی خود را از یک ایدئولوژی کسب می‌کند که لزوماً اوتوپیک و ناکجا آبادیست، یعنی نقشه و معماری جامعه‌ای را ارائه می‌دهد که تاکنون وجود نداشته و طراحی تئوریک آن بر ساختمان عملی آن مقدم است.

فراموش نباید کرد که در بین همه‌ی جوامع فقط «سوسیالیسم» بود که قبل از آنکه جامعه‌ای از این نوع پدید آید واژه‌ی آن ابداع شد و خصوصیات آن «کشف» یا ابداع گردید. اصطلاح «فئودالیسم»، «سلطنت مطلقه»، «لیبرالیسم»، «کاپیتالیسم» همه موقعی ابداع شد که واقعیات و شواهد مربوط به چنین جوامع و یا نظام‌هایی قبلاً بوجود آمده و یا در حال شکل گرفتن و تکوین شدن بود. فقط سوسیالیسم (و در شکل نهایی آن «کمونیسم» ) بود که تقریباً صد سال قبل از پیدایش اولین جامعه از این نوع واژه‌ی آن ظاهر گشت.

 خصوصیات ایدئولوژیکی جنبش‌های توتالیتر:

 1. ضدیت با کاپیتالیسم: این ضدیت با جنبه‌های منفی سرمایه‌داری، از قبیل تشدید اختلافات طبقاتی نیست بلکه مخالفت با کلّ سیستم اقتصادی است و به جای اصلاح، هدف براندازی آن است.

 2. حمایت از فقرا: طرفداری و دلسوزی از طبقات رنج کشیده یکی از اصول مهم است و برنامه‌هایی که ارائه می‌گردد در جهت رفع ستم از این قشرها معرفی می‌شود.

تنها چیزی که «مردمی» بودن رژیم‌های توتالیتر را در ذهن تداعی می‎کند اینست که حکومت بر همراهی بخشی از توده‌ها قرار گرفته که حامیانِ بی چون و چرا، فرمانبرداران مطلق و گوش بفرمان حاکمیت هستند. هواداران همراه شده «مردم»ی را تشکیل می‌دهند که قرار است «جامعه‌ی ایده‌آل» و «وضع مطلوب» را بنا کنند.

3. انزواطلبی و غرب‌ستیزی: در عمل ضدیت با غرب، و در رأس آن آمریکا، حالت بیمارگونه پیدا می‌کند و از حد دفاع از منافع بر حق، مقاومت در مقابل تحمیل‌گرایی و یا استقلال‌طلبیِ (کشورهای مستعمره) فراتر می‌رود.

منبع : اوغور یولو : اینجا