آتش (اوت)

 نوشته شده توسط: ائلچی بئی   

ارسال به 100 درجه کلوب دات کام

آتش در آیین مردمان ترک

بشر تا زمانی که بصورت نیمه وحشی هنوز در جنگل زندگی می کند؛ زندگی کاملا بی توازن داشته، هنوز قانونی برای خود تدوین نمی کند؛ و هر عنصری را در طبیعت می بیند نسبت به تاثیر گذار بودن آن عنصر اسامی بدانها میدهد. یکی از پدیده های طبیعی همان آتش هست که  از دهانه کوه ها و یا به وسیله رعد و برق شعله ور شده، باعث هراس و گاها مرگ و میر آنها می شود؛ و همان انسان های خسارت دیده نام اهریمنی به آتش می دهند. متاثر از همین مسئله هست که در اساطیر ترکان چینی تبار آتش را به معنی خشم اهریمن قلمداد می کنند؛ ما امروزه با باز خوانی اساطیر گذشته در می یابیم که انسان اولیه کلمات تک واجی را به طبعیت پیرامون خود می دادند. بخاطر اینکه ساختار گویش آنها تکامل نیافته، هنوز قادر نبودند که معانی کلمات را بصورت مرکب ادا بکنند؛

در اساطیر ترکان باستان که همان کلمه (اوت) (آت) که همان آتش باشد بصورت تک واجی استفاده شده در صورتی که در اساطیر دیگر ملت ها هم چون هندی تبارها (آگنی) یا همان آتش را به عنوان پرورگار پرستش می کردند؛ یونانیان (هستیا)آتش را الهه خانه و کاشانه خود می دانستند؛

دری پهلوی (آذیش) کاتهای زرتشت (اتوش) که آتش را دوام زندگی و نسل دانسته آنرا گاها آنرا پرستش می کردند؛ این تفکر برگرفته از فرهنگ ترکی باستان میانه می باشد.

 روس (تراوا) و یا (آقون) عرب (نار) سوزاننده انگلیس (فایر) اردو (بجهانی) قلمداد می شود.

همانطریکه می بینید به غیر عرب ها که آتش را بصورت تک واجی نار استفاده می کنند بقیه اقوام این کلمه را بصورت مرکب بکار می برده اند؛

این مطلب بیانگر متقدم بودن تمدن اقوام ترک بر دیگر ملت ها می باشد؛ بنا به نظریه زبان شناسان کلمه عربی تحریف شده کلمه اوره اورو می باشد که ترکان سومئری به جنس نرینه (مردان) اطلاق می کردند و نام کشور عراق فعلی هم از همین کلمه اوروق و یا نام شهر اورومیه امروزی که به معنی خویش تبار بوده گرفته شده است؛

همانطوری که در بالا ذکر شده انسان ابتدایی هنوز دینی را برای خود متصور نشده که است چیزی را در آن ترد و یاشکل تقدس به آن ببخشد؛در اساطیر چین ترکتبار باستان آتش همان سوزاننده و ویرانگر بوده به همین خاطر شعله های آتش از دهان آژدها بیرون می آید؛

حال بررسی اساطیر ترکی میانه در مورد آتش که به عنوان اجاق قلمداد شده در همین اجاق در واقع آتش مقدس نیست، بلکه اوبا (ائو) مقدس هست اعضای خانواده به دور آن جمع شده به غیر از سیستم گرمایشی پخت پز خود را انجام می دهند. یعنی ترکان همواره در تاریخ به گوی تانکری پرستش کرده از آتش هم به عنوان لازمه زندگی استفاده کرده اند؛

و اما علت مقدس بودن آتش در آیین زرتشتی دلیل تاریخی دارد مبنی بر اینکه همواره از روی مخازن گاز در منطقه شمالی آذاربایجان (آبشارون) آتشی شعله ور بوده در باور مردم منطقه یک معجزه تلقی شده، رفته رفته این تقدس وارد فرهنگ آنها شد که بعدها این نماد وارد دستگاه سلطنتی پادشاهان عموما مادی تبار می شود و از آتش به عنوان سنبل در اعیاد و مناسبت ها و در مراوادات دیپلماسی خود استفاده می کنند؛ به گواه تاریخ زرتشت هم در تحت تاثیر همین تفکر آتش را به عنوان نماد مقدس به کاتهای وارد کرد؛ پس ما اگر امروزه آذاربایجان را به عنوان اوتلار یوردی (سرزمین آتش) می نامیم دلیل بر آتش پرستی ترکان در گذشته نبوده است

با احترام- ائلچی بئ / انزلی