خوراسان ﺗورکلرین دیل و کولتورلری

زبان و فرهنگ ترکان خراسان

لباس و پوشش سنتی ترکان گریوان – بجنورد

+0 به یه ن

"تصویر از سایت شیندخت"

لباس و پوشش سنتی ترکان گریوان – بجنورد  :

در روستای گریوان واقع درحومه بجنورد تا دهه چهل (1340 – جی گونش ایلی)، زنان و دختران برای پوشش خود از لباس های الوان و رنگارنگ استفاده می کردند.

تومان (تومبان) : " تومان (تومبان) " که در زبان محاوره به آن تممان می گفتند نوعی دامن چین دار که طول و عرض آن بستگی به جثه زنان و دختران داشت دوخته می شد و با کش یا بندی بنام " تومان باغی (تومبان باغی) " بالای آنرا جمع می کردند که به صورت چین چین و دارای چاک می شد و لبه های آنرا از پارچه های الوان می دوختند.

کؤینک، چارقد، آلاچارشاب:  پیراهن که " کؤینک " یا "‍ کوئینک " نامیده می شد و کؤینک که در زبان محاوره روستای گریوان به آن کئنه ئ می گفتند. پیراهنی که یقه و لبه های آنرا با نوار زینت می دادند، طوری که برجستگی بدن مشخص نمی شد.

زبان روستا همیشه چارقد (باش اوتورسو : یایلیق : روسری) که بر روی آن سر بندی بنام شاماخی می بستند و چادر های رنگارنگ بنام آلاچارشاب بر سر می کردند و صورت خود را با با لبه روسری می پوشاندند بطوریکه به غیر از چشم ها تمام صورت پوشیده می شد و به عمل یاشماق توتماق می گفتند و هنگام صحبت کردن ایستاده سرشان را پایین انداخته و با وقار و ابهت و آرام صحبت می کردند.

عرقچین، کوت قیرمیزی : بعضی از خانم ها کلاهی بنام " آراشغین" یا " عرقچین " که به رنگ های مختلف و نوار و منجوق و پولک و سکه فلزی قاجاری که در حاشیه آن دوخته می شد بر سر می کردند. هنگام عروسی و جشن ها کت و دامن اغلب قرمز رنگ از جنس مخمل می پوشیدند و به آن کوت قیرمیزی می گفتند.

کوت و شالوار پسرانه و مردانه، چوخه، جلیقه، کٶرگٶ کولته و پیتاوئ : مردان و پسران هم دارای لباس محلی مخصوص ترکی بودند چوخه اغلب در هنگام کشتی گرقتن به همراه شال یا کمربند به تن می کردند، کت یا کوت و شالوار که کت آنها بلند مانند سرداری های سابق و معمولا از جنس چوخ ( چوخا ) بود و گاها نیز جلیغا و دؤیما دون و بندرت پالتون و شلوار معمولی و کلاه محلی کٶرگٶ کولته ( بؤرک ) که از پشم و کامپا از کاموا بافته می شد، داشتند. هنگام کار و کوهنوردی از بالای جوراب پشمی، بندی بنام " پیتاوئ  " ( پیتاوا ) می بستند. و نیز نوعی چکمه داشتند که هنگام آبیاری مزارع به پا می کردند.

بوجنورد- قیزلار رقصیندن بیر صحنه 1354-جو ایل

این آداب و رسوم به مرور زمان از نسلی به نسل دیگر کمرنگ تر شد و به مرور لباس پوشیدان مردان و زنان تغییر کرد و بصورت امروزی در آمد.

 لباس زنان ترک خراسان در مراسم فرهنگ اقوام ترک در بجنورد تابستان 1394سالن گلشن