رضایت به نقض زبان مادری کودکان، نوعی کودکآزاری

محمد حکیمپور
“رضایت به نقض زبان مادری کودکان، نوعی کودکآزاری سیستماتیک است”
یکی از مؤلفههای مهم حقوق بشر، رفع آزار از شهروندان - چه به طور سیستماتیک و چه جز آن - است که ممکن است از ناحیۀ خود شهروندان نسبت به یکدیگر و یا دولتها نسبت به شهروندان اعمال شود.
از مظاهر بارز و البته بسیار حساس شهروندآزاری، آزار کودکان است که بنا به آسیبپذیری بسیار آنان در برابر این آزارها، حمایت نهادینه شدۀ دولتی و غیر دولتی از آنها ضرورت دارد.
صرفنظر از خشونت علیه کودکان، وادار کردن و اجبار آنان به تکلم و یا تحصیل به زبان غیر مادری - که بنا به آرای روانشناسان متضمن رنجها و آزارهای روحی بسیاری برای کودکان است - از مصادیق بارز کودکآزاری سیستماتیک به شمار میرود. بررسیها و مطالعات روانشناختی میدانی نشان میدهد که تحصیل به زبان غیر مادری در نواحی غیر فارس کشور، از علل عمده افت تحصیلی و حتی ترک تحصیل در میان کودکان بوده است.
آردینی اوخو